Niemand wil uit vrije wil een bijstandsuitkering. De bijstand is geen keuze! Het is een sociaal vangnet voor als het echt niet anders kan. Een allerlaatste redmiddel als je niet kunt werken en daardoor niet genoeg geld hebt om eten, drinken, ziektekostenverzekering, huur, kleding en gas, water en licht van te betalen.

Bijstand: Pest of zegen?

De bijstand is een lastig fenomeen. Het is pest en zegen tegelijk. De een vindt het een gunst en voor de ander is het een recht! Schaamte om dat je geen geld hebt, schulden moet maken, afhankelijk bent van de gemeente tal van strenge regels opgelegd krijgt en aan die vreselijke sollicitatieplicht moet voldoen. En altijd dat gemopper op de Sociale Dienst, de vooroordelen en halve waarheden. Maar het gaat ook over onderlinge solidariteit en zorgen voor elkaar. De bijstand is een zegen voor als je echt niet anders kan. Dan is het de enige voorziening om je kop boven water te houden. Het kan zelfs dienen als een opstap om weer aan werk te komen.

Grondlegger bijstand: Marga Klompé

In 1963 werd de Algemene Bijstandwet aangenomen onder leiding van de KVP-minister Marga Klompé. In 1965 werd de Algemene Bijstandswet daadwerkelijk ingevoerd. De bijstandswet kwam in de plaats van de Armenwet uit 1854. Met deze bijstandswet kwam de armenzorg bij de overheid te liggen en waren arme mensen niet langer aangewezen op de liefdadigheid en op de burgerlijke armenzorg die vaak als zeer vernederend werd ervaren. De Bijstandswet van Klompé was een van de belangrijkste keerpunten in de Nederlandse sociale geschiedenis en was de kroon op onze welvaartsstaat.

“Van genade naar recht”

Marga Klompé

Eeuwigdurende bijstandsblues

Voor sommigen is de bijstandsblues eeuwigdurend. Zij komen nooit meer aan betaald werk: de langdurig werkeloze, het granieten bestand voor wie de bijstand het eindstation is. Er zijn diverse initiatieven om deze mensen in beweging te krijgen. Soms gaat het om een traject naar een baan of het volgen van een opleiding, maar het kan ook een project zijn om deze groep uit de eenzaamheid te helpen of om ervoor te zorgen dat er geen schulden ontstaan.

Bijstandsuitkering? Dan iets terugdoen!

Of je nu een tijdelijk een bijstandsuitkering krijgt, of als het een langdurig verhaal is, je wordt wel geacht iets terug te doen voor de samenleving en een tegenprestatie te leveren. Dat mag geen werk zijn waar je normaal gesproken voor wordt betaald. Ook moet nuttig zijn voor de stad, buurt of voor je gezin. Denk hierbij bijvoorbeeld aan vrijwilligerswerk, of aan mantelzorg.

Over de bijstand

BijstandsBlues gaat over alles wat met de bijstand te maken heeft. Van gemeentelijke experimenten en politieke standpunten tot verplichtingen waaraan bijstandsgerechtigden moeten voldoen. Het gaat over creatief met geld omgaan, over bijzondere bijstand, de zoektocht naar werk, over bijstandsfraude, over zinnige en onzinnige regels, over uitkeringsjargon en over het laatste nieuws.

Moet, mag én kan

Aan de hand van drie thema’s wordt getracht orde te scheppen in de bijstandswereld, namelijk Moet, Mag en Kan.

• Moet: over de regels en verplichtingen waaraan je moet voldoen als je in de bijstand zit.
• Mag: de bijstand is geen gevangenis. Er zijn heel veel zaken je gewoon kunt ondernemen als je een bijstanduitkering ontvangt.
• Kan gaat over kansen, mogelijkheden, dromen en toekomstperspectief als je een uitkering ontvangt.

Blues in de bijstand

BijstandsBlues is een tragikomisch blog bedoeld voor iedereen die iets van doen heeft met de bijstand. Van bijstandsgerechtigde tot schuldhulpverlener en van klantmanager tot beleidsmaker. Daarnaast zijn er tal handige links opgenomen als je meer wil weten over de bijstand en vind je een overzicht van initiatieven voor extra geld en andere voordelen voor mensen met een uitkering. BijstandsBlues is om te lachen en om te huilen en gaat over de zin en waanzin over wat we sinds 1 januari 2015 de Participatiewet noemen. In 1983 leidde het in ieder geval tot een lekkere meezinger: Sollicitere van de Limburgse Janse Bagge Bend.

’s Maondags moest du weer bie de sociale deenst zeen
Voor de zovaelste keer vulste weer de breef in
Zwartwerken deuste stiekem, af en toe
Maar jong kiek oet, want oak de controleur kiek toe